از این صفحه به اون صفحه، از این اپلیکیشن به اون اپلیکیشن، به امید این که هر کدوم لحظاتی سرگرمت کنند و بعد هم کم کم در دامن خواب بغلتی و فراموش کنی که کارهای مهم‌تری هم در این دنیا داری. منظورم کارهایی نیست که هر لحظه حس می‌کنی زیرچشمی نگاهت می‌کنند و با فرارسیدن ددلاینشان یقه‌ات را خواهند گرفت؛ نه اتفاقا. منظورم کارهاییست که آرام نشسته و منتظرت هستند تا با انجامشان یک قدم به آن چه که شایسته‌اش هستی نزدیک‌تر شوی. کارهایی که نجیب‌تر از آن هستند که اگر سراغشان نروی سر و صدا راه بیاندازند و کسی را خبر کنند یا مواخذه‌ات کنند. اما دلسوزانه چشم انتظارت هستند تا بلکه به خودت بیایی و سراغی ازشان بگیری. کاش قدرشان را بدانی. کاش فراموششان نکنی. کاش در میان سر و صداها گاهی هم برای شنیدن صدای کارهایی دقیق شوی که با تو مهربان‌ترند و می‌توانند زندگی‌ات را زیباتر کنند اما انجامشان فقط در گروی این است که خودت سراغشان بروی. با خودت فکر کن، کدام کارهای ارزشمندی در زندگیت هستند که فروتنانه در سکوت نشسته‌اند تا خودت کشفشان کنی و جامه‌ای که سزاوارشان است را بر ایشان بپوشانی؟